اطلاعات شخصی پناهجو چطور جمع‌آوری می‌شود؟

 

کشوری که درخواست پناهندگی را دریافت می‌کند موظف است با پناهجو مصاحبه‌ای انجام دهد. این مصاحبه باید به زبانی باشد که پناهجو بفهمد و بتواند به آن زبان صحبت کند. مصاحبه باید در سریع‌ترین زمان ممکن انجام شود و کاملاً محرمانه باشد. در ضمن باید خلاصه‌ای از مصاحبه به صورت مکتوب در بیاید.

پایگاه داده Eurodac و سیستم اطلاعات ویزا چیست؟

از همه‌ی پناهجویان بالای ۱۴ سال اثر انگشت گرفته و به پایگاه داده Eurodac فرستاده می‌شود. بعد از آن، بررسی‌های لازم انجام می‌شود تا اطمینان حاصل شود اثر انگشت متقاضی قبلاً در کشور دیگری ثبت نشده باشد، حال چه برای یک درخواست پناهندگی دیگر و چه ضمن عبور از مرزی برای ورود به خاک آن کشور.
اثر انگشت همچنین به پایگاه سیستم اطلاعات ویزا فرستاده می‌شود تا اگر متقاضی قبلاً از یکی از کشورهای دوبلین ویزا یا مجوز اقامت دریافت کرده است مشخص شود.
اگر در هر یک از این دو پایگاه داده اثر انگشتی از پناهجو پیدا شود، ممکن است درخواست پناهندگی او بر اساس اطلاعات به دست آمده به کشور دیگری منتقل شود.

اگر کشوری که درخواست پناهندگی را دریافت کرده است با در نظر گرفتن معیارهای قانون دوبلین به این نتیجه برسد که کشور دیگری مسئول رسیدگی به درخواست پناهجو است، می‌تواند از آن کشور تقاضای «پذیرش مسئولیت» یا «پس گرفتن» کند. این تقاضا باید تا زمان مشخصی (معمولاً دو تا سه ماه از زمان ثبت درخواست پناهندگی) انجام شود.

در صورتی تقاضای «پس گرفتن» انجام می‌شود که پناهجو قبلاً در یکی دیگر از کشورهای دوبلین درخواست پناهندگی داده باشد. تقاضای «پذیرش مسئولیت» در صورتی انجام می‌شود که پناهجو قبلاً در کشور دیگری درخواست نداده باشد اما به دلیل یکی دیگر از معیارهای قانون برلین (که در بخش‌های قبلی ذکر شد استثناءات قانون دوبلین چیست) مسئولیت رسیدگی به پرونده‌اش با کشور دیگری باشد.
کشوری که تقاضای«پذیرش مسئولیت» یا «پس گرفتن» را دریافت می‌کند موظف است آن را بررسی کند و تا زمان مشخصی (معمولاً یک تا دو ماه بعد) به آن پاسخ دهد.
اگر آن کشور مسئولیت رسیدگی به پرونده‌ی پناهجو را بپذیرد یا ثابت شود که باید بپذیرد، پناهجو باید از انتقال پرونده‌اش به کشور دیگر مطلع و حداکثر طی شش ماه به آن کشور منتقل شود.
اگر پناهجو مخالف انتقال پرونده‌اش به کشور دیگر باشد می‌تواند درخواست تجدید نظر و بررسی مجدد بدهد.
در صورتی که احتمال بسیار زیادی داده شود که پناهجو ممکن است فرار کند ممکن است او را بازداشت کنند. البته طبق قانون دوبلین، طول بازداشت باید کمترین زمان ممکن باشد و تنها در صورتی مجاز است که هیچ راه مؤثر دیگری برای جلوگیری از فرار پناهجو پیدا نشود.